„Czy egzekwowane koszty egzekucyjne ustalone w innym postępowaniu egzekucyjnym korzystają z zaspokojenia w pierwszej kategorii przewidzianej w art. 1025 §1 pkt 1 k.p.c.?”.
Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c., zasadą w postępowaniu cywilnym jest, że strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest do zwrotu przeciwnikowi na jego żądanie kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). W odniesieniu do postępowania egzekucyjnego prawodawca, zakładając niejako z góry, że stroną przegrywającą jest dłużnik, ustanowił w art. 770 k.p.c. regułę, iż to właśnie dłużnik powinien zwrócić wierzycielowi koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji. Dodano przy tym, że koszty ściąga się wraz z egzekwowanym roszczeniem. Koszt egzekucji ustala postanowieniem komornik, jeżeli przeprowadzenie egzekucji należy do niego. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie stronom oraz komornikowi.
W skład kosztów postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika mogą wchodzić m.in. opłaty egzekucyjne oraz wydatki gotówkowe.
Art. 770 k.p.c. Dłużnik zwraca wierzycielowi koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji, w tym koszty poszukiwania majątku dłużnika. Koszty ściąga się wraz z egzekwowanym roszczeniem. Koszty egzekucji ustala postanowieniem komornik, jeżeli przeprowadzenie egzekucji należy do niego. Na postanowienie sądu zażalenie przysługuje stronom oraz komornikowi.
Art. 7701 k.p.c. Prawomocne postanowienie komornika w przedmiocie kosztów podlega wykonaniu bez potrzeby zaopatrywania go w klauzulę wykonalności.
Przepis zawarty w art. 770 zd. 1 k.p.c. nie dotyczy kosztów komorniczych (należnych komornikowi) ani kosztów sądowych (należnych Skarbowi Państwa).
Komornik jest w zakresie działalności egzekucyjnej uzależniony od uzyskanych opłat egzekucyjnych (stanowiących jego dochód). Poza tym źródłem finansowania swej działalności, komornik ma jedynie prawo do zwrotu wydatków gotówkowych, ściśle określonych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tekst jednolity: Dz.U. z 2017 r. poz. 1277, dalej: u.k.s.e.)
Jeżeli toczy się postępowanie egzekucyjne, w którym koszty powstały, to należność komornika podlega ściągnięciu wraz z należnością główną (należnością wierzyciela). Jeżeli zaś postępowanie zostanie ukończone, to komornik musi wszcząć egzekucję, jeżeli podmiot obciążony kosztami nie zechce uiścić ich dobrowolnie. Nie musi przy tym współdziałać z wierzycielem, gdyż wierzyciel może nie egzekwować już swojej należności (np. wyegzekwował ją, otrzymał bezpośrednio od dłużnika, zwolnił dłużnika z długu, nie chce egzekwować z innych przyczyn). Komornik nie musi współdziałać z wierzycielem także wówczas, gdy wierzyciel złożył wniosek o wszczęcie kolejnej egzekucji dla ściągnięcia należności, która była należnością główną w postępowaniu, w którym koszty powstały.