Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 roku Prawo upadłościowe (tekst jednolity: Dz.U. z 2020 r. poz. 1228, dalej: p.u.)
Wniosek o ogłoszenie upadłości powinien zawierać:
- imię i nazwisko dłużnika albo jego nazwę oraz numer PESEL albo numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku ich braku – inne dane umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację, firmę, pod którą działa dłużnik, miejsce zamieszkania albo siedzibę, adres, a jeżeli dłużnikiem jest spółka osobowa, osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – imiona i nazwiska reprezentantów, w tym likwidatorów, jeżeli są ustanowieni, oraz numery PESEL albo numery w Krajowym Rejestrze Sądowym reprezentantów, a w przypadku ich braku – inne dane umożliwiające ich jednoznaczną identyfikację, a ponadto w przypadku spółki osobowej – imiona i nazwiska albo nazwę, numery PESEL albo numery w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku ich braku – inne dane umożliwiające jednoznaczną identyfikację oraz miejsce zamieszkania albo siedzibę wspólników odpowiadających za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem;
- NIP, jeżeli dłużnik ma taki numer;
- wskazanie miejsca, w którym znajduje się główny ośrodek podstawowej działalności dłużnika;
- wskazanie okoliczności, które uzasadniają wniosek i ich uprawdopodobnienie;
- informację, czy dłużnik jest uczestnikiem podlegającego prawu polskiemu lub prawu innego państwa członkowskiego systemu płatności lub systemu rozrachunku papierów wartościowych w rozumieniu ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz.U. z 2016 r. poz. 1224) lub niebędącym uczestnikiem podmiotem prowadzącym system interoperacyjny w rozumieniu tej ustawy;
- informację, czy dłużnik jest spółką publiczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1639).
Przepis art. 22 p.u. określa wymogi formalne wniosku o ogłoszenie upadłości. Ponadto przepis art. 23 p.u. określa dodatkowe wymogi formalne, gdy wniosek o ogłoszenie upadłości składa dłużnik, a przepis art. 25 p.u. określa wymóg formalny w postaci oświadczenia co do prawdziwości danych. Jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości składa wierzyciel, wówczas obowiązuje go wymóg formalny, o którym mowa w art. 24 p.u. Ponadto każdy z wnioskodawców powinien uiścić zaliczkę na poczet wydatków w toku postępowania, o której mowa w art. 22a p.u.
art. 23 ust. 1 p.u.
Jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości zgłasza dłużnik, do wniosku powinien dołączyć:
1) aktualny wykaz majątku z szacunkową wyceną jego składników;
2) bilans sporządzony przez dłużnika dla celów postępowania, na dzień przypadający w okresie trzydziestu dni przed dniem złożenia wniosku;
3) spis wierzycieli z podaniem ich adresów i wysokości wierzytelności każdego z nich oraz terminów zapłaty, a także listę zabezpieczeń dokonanych przez wierzycieli na jego majątku wraz z datami ich ustanowienia;
4) oświadczenie o spłatach wierzytelności lub innych długów dokonanych w terminie sześciu miesięcy przed dniem złożenia wniosku;
5) spis podmiotów zobowiązanych majątkowo wobec dłużnika wraz z adresami, z określeniem wierzytelności, daty ich powstania i terminów zapłaty;
6) wykaz tytułów egzekucyjnych oraz tytułów wykonawczych przeciwko dłużnikowi;
7) informację o postępowaniach dotyczących ustanowienia na majątku dłużnika hipotek, zastawów, zastawów rejestrowych, zastawów skarbowych i hipotek morskich oraz innych obciążeń podlegających wpisowi w księdze wieczystej lub w rejestrach, jak również o prowadzonych innych postępowaniach sądowych, administracyjnych, sądowoadministracyjnych oraz przed sądami polubownymi dotyczących majątku dłużnika;
8) informację o miejscu zamieszkania reprezentantów spółki lub osoby prawnej i likwidatorów, jeżeli są ustanowieni;
9) informację, czy w jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:
a) zatrudniał średniorocznie 250 lub więcej pracowników lub
b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych przekraczający równowartość w złotych 50 milionów euro, lub
c) sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat przekroczyły równowartość w złotych 43 milionów euro.
2. (uchylony)
3. Jeżeli dłużnik nie może dołączyć do wniosku dokumentów, o których mowa w ust. 1, powinien podać przyczyny ich niedołączenia oraz je uprawdopodobnić.
Przepis art. 23 p.u. uzupełnia regulację art. 22, 22a, 25 p.u. w ten sposób, że wprowadza dodatkowe wymogi dla wniosku o ogłoszenie upadłości zgłaszanego przez dłużnika albo jego reprezentantów. Wniosek o ogłoszenie upadłości powinien nadto spełniać ogólne wymogi pisma procesowego określone w KPC, a ponadto powinien być należycie opłacony.
Art. 22a p.u. Wnioskodawca uiszcza zaliczkę na wydatki w toku postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości w wysokości jednokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego i wraz z wnioskiem przedstawia dowód jej uiszczenia. W przypadku braku uiszczenia zaliczki przewodniczący wzywa do uiszczenia zaliczki w terminie tygodnia pod rygorem zwrotu wniosku. – Na rok 2017 wysokość zaliczki wynosi 4251,21 złotych.
Art. 25 p.u.
1. Wraz z wnioskiem o ogłoszenie upadłości dłużnik jest obowiązany złożyć oświadczenie o prawdziwości danych zawartych we wniosku.
2. Jeżeli oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, nie jest zgodne z prawdą, dłużnik ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną na skutek podania nieprawdziwych danych we wniosku o ogłoszenie upadłości.
3. W razie niezłożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, wniosek zwraca się bez wzywania dłużnika do jego uzupełnienia.
Ustawa z 6 grudnia 2018 r. o Krajowym Rejestrze Zadłużonych (Dz.U. z 2019 r. poz. 55 ze zm.; dalej: u.k.r.z.), która w wyniku wydłużonego vacatio legis weszła w życie 1 grudnia 2021 r., wprowadziła do procedur postępowania upadłościowego oraz postępowania restrukturyzacyjnego nową zasadę składania pism i dokumentów wyłącznie za pośrednictwem systemu teleinformatycznego.
Zgodnie z przepisem art. 4a p.u. Ilekroć w ustawie jest mowa o „Rejestrze”, należy przez to rozumieć Krajowy Rejestr Zadłużonych.
W Rejestrze są ujawniane informacje oraz dokonywane obwieszczenia (art. 2 ust. 1 i 2 u.k.r.z.). W Rejestrze są ujawniane informacje dotyczące szczegółowo określonych 22 kategorii podmiotów, których wspólną cechą jest niewypłacalność, zagrożenie niewypłacalnością albo inne problemy z wypłacalnością, które wyrażają się w tym, że egzekucja prowadzona przeciwko określonemu podmiotowi okazała się bezskuteczna. W Rejestrze są dokonywane również obwieszczenia, jeżeli przepis szczególny tak stanowi (art. 2 ust. 2 u.k.r.z.). Obowiązek dokonywań obwieszczeń w Rejestrze jest przewidziany w szeregu przepisów ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (tekst jednolity: Dz.U. z 2021 r. poz. 1588, dalej: p.r.) oraz p.u.
Zgodnie z przepisami art. 216a – 216 ac p.u. oraz art. 196a-196d p.r. od 1 grudnia 2021 r.. wszelkie pisma procesowe i dokumenty w postępowaniach upadłościowych i restrukturyzacyjnych muszą być składane wyłącznie za pośrednictwem systemu teleinformatycznego. Oznacza to, że niedochowanie tego obowiązku wiąże się z brakiem skutków prawnych, jakie ustawa przewiduje w związku z wniesieniem pisma czy dokumentu do sądu. Jedynie część pism i dokumentów może zostać wniesiona z pominięciem systemu teleinformatycznego. Zgodnie z art. 196c p.r. oraz 216ab p.u. obowiązkowi temu nie podlegają pisma procesowe i dokumenty zawierające informacje niejawne w rozumieniu ustawy z 5.8.2010 r. o ochronie informacji niejawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 742) oraz oferty składane w toku przetargu czy aukcji.
Wierzyciele określonych ustawą kategorii, nie zostali objęci obowiązkiem wyłącznego wnoszenia pism za pośrednictwem systemu teleinformatycznego. Należą do nich wierzyciele posiadający należności ze stosunku pracy, należności alimentacyjne, renty z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci jak i renty z tytułu zamiany uprawnień objętych treścią prawa dożywocia na dożywotnią rentę. Ustawodawca przewidział swego rodzaju ustępstwa w celu ochrony praw wierzycieli, dla których konieczność korzystania z systemu stanowiłaby istotne ograniczenie. Wymienione wyżej osoby, zachowują możliwość składania pism w tradycyjny sposób czyli za pośrednictwem biura podawczego lub poprzez przekazanie treści wniosku czy oświadczenia w formie ustnej jego pracownikowi. Ponadto zgodnie z przepisem art. 4912 ust. ust. 3 zd. 2 p.u. Do wniosku o ogłoszenie upadłości i innych pism procesowych oraz dokumentów składanych przez dłużnika (osobę fizyczną, która nie prowadzi działalności gospodarczej) stosuje się odpowiednio przepis art. 216aa p.u. Oznacza to, że dłużnik – konsument pisma oraz dokumenty może wnosić z pominięciem systemu teleinformatycznego – za pośrednictwem sekretariatu sądu. Wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej może być zatem sporządzony przez dłużnika w tradycyjnej formie papierowej i wysłany przez dłużnika do właściwego sądu upadłościowego.
Zgodnie z przepisem art. 216a ust. 3 p.u. oraz 196a ust. 7 W każdym piśmie procesowym należy wskazać imię i nazwisko wnoszącego pismo albo jego nazwę oraz numer PESEL albo numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku ich braku – inne dane umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację oraz firmę, pod którą działa wnoszący pismo będący przedsiębiorcą, miejsce zamieszkania albo siedzibę, adres oraz NIP, jeżeli wnoszący pismo ma taki numer.