Przekazanie do masy upadłości sum uzyskanych w postępowaniu egzekucyjnym a kwestia rozliczenia kosztów egzekucyjnych

Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna

z dnia 21 grudnia 2017 r.

III CZP 61/17

Przepis art. 146 ust. 2 ustawy z 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (tj. z dnia 22 listopada 2017 r. Dz.U. z 2017 r. poz. 2344, dalej: p.u.) nie przewiduje potrącenia z przelewanych do masy upadłości sum uzyskanych w postępowaniu egzekucyjnym kwoty odpowiadającej należnościom organu egzekucyjnego prowadzącego egzekucję, a publicznoprawny i przymusowy charakter opłaty egzekucyjnej oraz wiążąca się z nim niedopuszczalność drogi sądowej do dochodzenia tej opłaty nie wykluczają zaspokojenia jej w postępowaniu upadłościowym, które obejmuje zaspokajanie należności zarówno prywatno – jak i publicznoprawnych, w tym danin publicznych. Odrębnym zagadnieniem jest natomiast sposób zaspokojenia tej należności, w tym możliwość jej potraktowania, przy zachowaniu określonych warunków, na równi z kosztami likwidacji masy upadłości (por. art. 230 i art. 343 ust. 1 p.u.). Uzasadnieniem dla takiego podejścia może być m.in. spostrzeżenie, że w rozważanej sytuacji postępowanie upadłościowe obejmujące podział sum przelanych przez organ egzekucyjny na podstawie art. 146 ust. 2 p.u. stanowi dalszy ciąg czynności likwidacyjnych dokonanych w postępowaniu egzekucyjnym, w którym sumy te uzyskano. Spieniężenie majątku, do którego dochodzi na przedpolu upadłości lub nawet po jej ogłoszeniu (art. 146 ust. 1 zdanie 3 p.u.), następuje w istocie w tym przypadku na rachunek masy upadłości, w obu zaś postępowaniach – egzekucyjnym i upadłościowym – obowiązuje zasada zaspokajania w pierwszej kolejności ciężarów finansowych związanych z ich prowadzeniem (art. 1025 § 1 pkt 1 KPC, art. 343 ust. 1 p.u.).

Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna