Obalenie domniemania dla celów jurysdykcji międzynarodowej do wszczęcia postępowania upadłościowego.

Wyrok
Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
z dnia 16 lipca 2020 r.
C-253/19

Artykuł 3 ust. 1 akapit pierwszy i czwarty rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2015/2013 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie postępowania upadłościowego należy interpretować w ten sposób, że ustanowione w nim domniemanie dla celów ustalenia jurysdykcji międzynarodowej do wszczęcia postępowania upadłościowego, zgodnie z którym głównym ośrodkiem podstawowej działalności osoby fizycznej niewykonującej niezależnej działalności gospodarczej ani zawodowej jest miejsce jej zwykłego pobytu, nie zostaje obalone przez sam fakt, że jedyna nieruchomość tej osoby jest położona poza państwem członkowskim miejsca jej zwykłego pobytu.

Małżeństwo zamieszkujące od 2016 r. w Norfolk w Wielkiej Brytanii, gdzie wykonywali pracę najemną, wystąpili do sądów portugalskich z wnioskiem o ogłoszenie ich upadłości. Sąd pierwszej instancji, do którego wpłynął wniosek, stwierdził brak swojej jurysdykcji międzynarodowej do orzekania w przedmiocie ich żądania, uznając, że zgodnie z art. 3 ust. 1 akapit czwarty rozporządzenia 2015/848 głównym ośrodkiem ich podstawowej działalności jest miejsce ich zwykłego pobytu, czyli Wielka Brytania (Anglia) i że w związku z tym jurysdykcję do wszczęcia postępowania upadłościowego mają sądy angielskie.

Małżeństwo wniosło środek odwoławczy od tego orzeczenia, podnosząc, że opiera się on na nieprawidłowej wykładni zasad ustanowionych w rozporządzeniu 2015/848. W tym względzie wskazali oni, że głównym ośrodkiem ich podstawowej działalności nie jest miejsce ich zwykłego pobytu, a mianowicie Anglia, lecz Portugalia, ponieważ to w tym państwie leży jedyna nieruchomość będąca ich własnością, tam też dokonano transakcji i zawarto umowy, które doprowadziły do ich niewypłacalności. Co więcej podnieśli oni, że nie istnieje żaden związek między ich aktualnym miejscem zwykłego pobytu a okolicznościami faktycznymi skutkującymi ich niewypłacalnością, które wystąpiły w całości w Portugalii. Dłużnicy wnieśli zatem o uznanie jurysdykcji międzynarodowej sądów portugalskich.